Gosse Dam noemt zichzelf een beeldhouwer met een klassieke attitude;
beeldhouwen als een selectieve herschepping van de werkelijkheid met
een grote aandacht voor compositie en monumentaliteit.
Zijn centrale thema is de Tors die, hoewel afgeleid van de herkenbare
vrouwelijke vorm, eerder abstract dan figuratief te noemen is.
De Torso’s – van nature al abstract en figuratief tegelijkertijd – vinden
hun oorsprong dan ook niet zozeer in de ‘reductie’ van de werkelijkheid
als wel in de ‘bezieling’ van de abstractie. Deze ‘formele’ benadering
wordt nog eens onderstreept door de beelden een glad, vaak zelfs
gepolijst oppervlak mee te geven. Sommige van de Torso’s roepen
daarnaast ook landschappelijke associaties op.
